Ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδος. Ντυμένο με διαφορετικά χρώματα κάθε εποχή, αποτελεί ειδυλλιακό θέρετρο διακοπών καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Καταπράσινες πλαγιές, πλούσια χλωρίδα, παραθαλάσσια χωριά, καταγάλανα νερά, πέτρινα καλντερίμια, πηγές με άφθονο τρεχούμενο νερό, χαρακτηρίζουν το πανέμορφο Πήλιο.

Η γνωριμία μας με την περιοχή, αρχίζει με το θαυμάσιο και πολυσύχναστο λιμάνι του Βόλου, με την Μητρόπολη του Αγίου Δημητρίου να δεσπόζει στο βάθος. Στο λιμάνι, ο επισκέπτης θα συναντήσει τα διάσημα τσιπουράδικα, με τους περίφημους μεζέδες και το παραδοσιακό τσίπουρο, όπου θα απολαύσει την όμορφη θέα μαζί με ένα υπέροχο γεύμα. Αφήνοντας την πόλη του Βόλου πίσω μας, αρχίζουμε την γνωριμία μας με τα 24 χωριά του Πηλίου.

Χωριά παραδοσιακά, με τις πλατείες τους στη μέση, που συνεχίζουν να αποτελούν τόπο καθημερινής συνάντησης των ντόπιων κατοίκων. Πλατείες με αιωνόβια πλατάνια που κρατούν κρυμμένα μυστικά χρόνων. Στην αρχή της διαδρομής θα συναντήσουμε το χωριό Κατηχώρι. Το όνομά του, προέρχεται από τον σουλτάνο Κατή, που το είχε υπό την κατοχή του επί τουρκοκρατίας. Είναι ένα μικρό και ήσυχο χωριό. Ο δρόμος, μας οδηγεί στην πλατεία, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει ένα υπέροχο γεύμα, με παραδοσιακές σπιτικές πίτες και άλλες πικάντικες νοστιμιές, σε ένα κήπο που κυριαρχούν οι ορτανσίες, δίπλα στην καταπράσινη ρεματιά. Ανηφορίζοντας θα βρεθούμε στην διάσημη Πορταριά. Κάνοντας βόλτα μέσα στα καλντερίμια, ο επισκέπτης θα συναντήσει επιβλητικά αρχοντικά, με αυλές γεμάτες πράσινο και λουλούδια, που μαρτυρούν πλούτο και ευημερία. Αξίζει κανείς να απολαύσει ένα ελληνικό καφέ, κάτω από την σκιά των πλατανιών και φυσικά να ξεδιψάσει, από το τρεχούμενο νερό σε μια από τις πολλές πέτρινες βρύσες. Τα πολύχρωμα βάζα με τα γλυκά του κουταλιού, πρέπει να αποτελέσουν μια από τις επιλογές σας, καθώς παρασκευάζονται με παραδοσιακό τρόπο. Σε μικρή απόσταση, βρίσκεται η Μακρυνίτσα, που χαρακτηρίζεται ως το πιο όμορφο μπαλκόνι του Πηλίου. Αφήνοντας το αυτοκίνητο λίγο έξω από το χωριό, ξεκινάμε την επίσκεψη μας περπατώντας. από αριστερά έχουμε την θαυμάσια θέα προς το Βόλο και δεξιά τα σπίτια με την πηλιορείτικη αρχιτεκτονική. Το πέτρινο καλντερίμι μας, οδηγεί στη γνωστή πλατεία με τον χαρακτηριστικό πλάτανο και την βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής. Κατηφορίζοντας από την πλατεία, καταλήγουμε στο παλιό Δημοτικό σχολείο του χωριού, όπου κατά καιρούς φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις. Επιστρέφοντας στο κεντρικό δρόμο, συνεχίζουμε την διαδρομή μας προς την πίσω πλευρά του Πηλίου. Στο δρόμο μας θα συναντήσουμε το χωριό με την ονομασία Χάνια, σε υψόμετρο 1.200μ. Πνιγμένο στο πράσινο, το χωρίο αποτελεί χειμερινό θέρετρο διακοπών, αφού φιλοξενεί το χιονοδρομικό κέντρο « Αγριόλευκες», το οποίο έχει ανακαινιστεί πρόσφατα. Αφήνοντας τα Χάνια αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς τα παραθαλάσσια χωριά.. Μια διαδρομή υπέροχη μέσα σε καστανιές, μηλιές, αχλαδιές, κερασιές, ροδακινιές, πλατάνια και πολύχρωμα αγριολούλουδα. Την ησυχία ταράζει μόνο η ροή των τρεχούμενων νερών και το μελωδικό κελάηδημα των πουλιών. Φύση επιβλητική που σε γαληνεύει. Στο δρόμο μας θα συναντήσουμε την πανέμορφη Ζαγορά, το μεγαλύτερο χωριό του Πηλίου. Αξίζει μια σύντομη στάση για να δροσιστούμε και να επισκεφτούμε το «Κρυφό Σχολειό» του Ρ. Φεραίου. Συνεχίζοντας ο επισκέπτης θα απολαύσει τη μοναδική γοητεία της πανέμορφης παραλίας του Χορευρού, της Μακρυράχης, του Αϊ Γιάννη, του Μυλοπόταμου, του Παπά Νερό. Αμμουδιές όπου οι καταπράσινες πλαγιές συναντούν τα καταγάλανα νερά της θάλασσας του Αιγαίου. Φυσικά, δεν πρέπει να παραλείψουμε από την περιήγησή μας τη γνωστή σε όλους Τσαγγαράδα, την παραδοσιακή Βυζίτσα αλλά και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα χωριά έτοιμα να σας φιλοξενήσουν και να σας χαρίσουν στιγμές ηρεμίας και ξεγνοιασιάς.