Εκτύπωση
Κατηγορία: Μάνος Ιατρίδης - Ο ιδρυτής
Επισκέψεις: 266

 

Ο Κωνσταντίνος Τάνης είναι Χημικός, Διευθυντής Λειτουργίας του ΝΟΗΣΙΣ. Συνεργάσθηκε από το 1981 με τον Μάνο Ιατρίδη - ως βοηθός του -  με τον οποίο ανέπτυξε στενές,
ειλικρινείς και αποδοτικές σχέσεις μέχρι το τέλος .

 

Αγαπητή κυρία Μίκα Κοκκίνη - Ιατρίδου, Αγαπητή Σαββίνα,  Αξιότιμοι πρόεδροι, κυρίες και κύριοι,

Έχοντας εκφράσει ήδη τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια, θέλουμε να κάνουμε ένα ακόμη μικρό βήμα προσέγγισης, του φίλου, του συνεργάτη, του ανθρώπου Μάνου Ιατρίδη που χάθηκε πρόσφατα.
Αυτή η εκδήλωση είναι η συνεισφορά ημών των ζώντων στη μάχη κατά της λήθης ενός σπουδαίου όσο και αγαπημένου προσώπου με αξιομνημόνευτο χαρακτήρα.

«ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΥΛΛΕΓΕΙ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΟΠΩΣ ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΤΟ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ»

Αυτά τα λόγια θα μπορούσε να τα έχει πει ο «Μάνος» αλλά τον πρόλαβε ο Νίκολας Τέσλα, ένας άνθρωπος που ο Μάνος θαύμαζε τόσο, ώστε στον ψηφιακό κόσμο να υιοθετήσει το όνομα Tesla. Ο Μάνος ήταν ο tesla@the forthnet.gr όπως πολύ καλά γνωρίζουν όσοι αντάλλασσαν  ηλεκτρονικά μηνύματα μαζί του.

Αυτή την αγάπη για τη γνώση, την καινοτομία και τη διάδοση τους, την είχε ο Μάνος και τη μοίραζε απλόχερα. 
Τι είναι η τηλεόραση, που την παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αν δεν είναι ένα καινοτόμο μέσο διάδοσης γνώσης; Τι είναι τα βιβλία που χάριζε αδιάκοπα; Τι είναι ο υπολογιστής του οποίου προπαγάνδιζε την αξία όταν οι υπόλοιποι τον αγνοούσαμε;
Μήπως το Τεχνικό Μουσείο Θεσσαλονίκης που δημιούργησε με αγάπη και φροντίδα δεν είναι μια κιβωτός μνήμης και γνώσης;

Ο ίδιος μου έλεγε ότι η ευφυΐα είναι δώρο για να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο, όχι για να μας βλέπει ο κόσμος καλύτερους.
Είμαι σίγουρος ότι εκεί ψηλά στους ουρανούς ο Νίκολα και ο Μάνος θα βρεθούν κι έχουν πολλά να πουν.
Εδώ, στην επίγεια αγωνία μας να φανούμε αντάξιοι, θέλουμε σήμερα να θυμηθούμε τον πρωτοπόρο, τον συνεργάτη, τον επαγγελματία, τον δάσκαλο, τον φίλο μας . Τον φίλο μας που έφυγε αλλά δεν μας εγκατέλειψε, γιατί έγραψε με το μελάνι της ευγένειας και της σεμνότητας του χαρακτήρα του, έργο ανεξίτηλο και αξιαγάπητο και ότι αγαπούμε γίνεται κομμάτι της ζωής μας.

Παρακαλώ τον πρόεδρο του ΝΟΗΣΙΣ καθηγητή χημείας στο ΑΠΘ, ΜΙΧΑΗΛ ΣΙΓΑΛΑ να ανέβει στο βήμα για να προλογίσει.
..............................

Την σημερινή εκδήλωση συνδιοργανώνει το ΝΟΗΣΙΣ και οι «Φίλοι του». Παρακαλώ τον Πρόεδρο των Φίλων του ΝΟΗΣΙΣ δρα ΑΝΤΩΝΗ ΤΡΙΜΗ να πάρει τον λόγο.
.............................

Είναι αλήθεια ότι Η ΠΡΩΤΗ ΔΟΚΙΜΗ λειτουργίας τηλεόρασης στην Ελλάδα, που είχε ο ίδιος την ιδέα, αλλά ταυτόχρονα ανέλαβε και να την διεκπεραιώσει, είναι ένα εγχείρημα το οποίο είχε στοιχεία  που απεικόνιζαν με τον καλύτερο τρόπο τον χαρακτήρα του. Εγχείρημα πρωτότυπο, μοναδικό, εντυπωσιακό, που απαιτούσε γνώσεις, οργάνωση, μεθοδικότητα, πειθώ, διαχείριση ετερόκλητου ανθρώπινου δυναμικού, επινοητικότητα και τόσα άλλα που αν κρίνουμε από την επιτυχία του εγχειρήματος φαίνεται ότι πράγματι τα διέθετε.
Ας  παρακολουθήσουμε 9 λεπτά αποσπάσματα βίντεο, πως συζήτησε ο ίδιος για την Πρώτη Δοκιμή με την Σεμίνα Διγενή και τους καλεσμένους της.

.................................

Αν η πρώτη τηλεόραση ήταν ένα λαμπρό πυροτέχνημα που έλαμψε για 20 μέρες δείχνοντας το δρόμο του μέλλοντος, το Τεχνικό Μουσείο ήταν ο ήλιος που φώτισε για 25 χρόνια την άτυπη παιδεία στη Θεσσαλονίκη αλλά και ευρύτερα, με τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ο γεννήτορας του ΝΟΗΣΙΣ , το Τεχνικό Μουσείο Θεσσαλονίκης  πρώτο και μοναδικό στην χώρα, δημιουργήθηκε από τον Μάνο και τους φίλους του.
Για τον δημιουργικό Μάνο και το έργο του στο Τεχνικό Μουσείο, παρακαλώ τον φίλο και συνάδελφο του στην ΕΣΣΟ ΠΑΠΠΑΣ - σήμερα Ελληνικά Πετρέλαια - κύριο ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΠΑΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, να πάρει τον λόγο. Ο κύριος Παπαυευσταθίου για 35 και πλέον χρόνια ήταν ο Γενικός Γραμματέα του Τεχνικού Μουσείου Θεσσαλονίκης και σήμερα είναι Γενικός Γραμματέας του ΝΟΗΣΙΣ.

................................

Όταν γνωριστήκαμε περί το 1980, είχα πρόσφατα χάσει τον πατέρα μου σε εργατικό ατύχημα στην πρώην ΕΣΣΟ ΠΑΠΠΑΣ και εργαζόμουν στον θεσμό απασχόλησης θερινών σπουδαστών. Ο ίδιος είχε εργασθεί στην ΕΣΣΟ παλιότερα. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση που μόνο λίγο καιρό μετά τη γνωριμία μας, μου χάρισε γενναιόδωρα το κράνος του John Gibbs, του πρώτου γενικού διευθυντή των διυλιστηρίων.  Του το είχε αφήσει ο ίδιος ο Gibbs όταν έφυγε από την Ελλάδα προκειμένου να αναλάβουν οι έλληνες μηχανικοί. Ένας από αυτούς,  μετέπειτα γενικός διευθυντής ο ΑΛΚΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ επρόκειτο να μας θυμίσει περισσότερα από τη σχέση του Μάνου με τον χώρο αυτό αλλά λόγοι υγείας δεν του το επέτρεψαν. Του ευχόμαστε καλή ανάρρωση ?

Τους συνεργάτες του τους εκπαίδευε, τους ενθάρρυνε τους προστάτευε, τους ενέπνεε και μερικές φορές τους φόβιζε. Έδειχνε αυστηρότητα αλλά έψαχνε ότι καλό έκανες για να σε επαινέσει και να σε ενθαρρύνει.
Ήθελες να τον συμβουλευτείς ακόμη και όταν γνώριζες ότι μάλλον θα διαφωνούσες μαζί του. Ο ΠΑΡΙΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ είναι άνθρωπος με τον οποίο ο Μάνος συνεργάστηκε στενά και η γνωριμία τους πάει βαθιά στο χρόνο. Τον παρακαλώ να έλθει στο βήμα.

...................................

Για πολλά χρόνια δίδασκε αρχές της διοίκησης σε εταιρίες και οργανισμούς. Πίστευε στους ανθρώπους και την βελτίωση των παραγωγικών δεικτών μιας επιχείρησης μέσα από την ανάπτυξη των στελεχών της. Με τον ΡΗΓΑ ΤΖΕΛΕΠΟΓΛΟΥ γνωρίζονταν και συνεργάζονταν συχνά. Τον παρακαλώ να πάρει το λόγο.

???????????????.........

Όταν όλοι ζητούσαμε επίμονα την ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων, εκείνος υποπτεύονταν ότι τα ωφελήματα θα ήταν λιγότερα από τις ζημίες.  Όταν  αποτύχαμε να μας ανατεθεί   η Ολυμπιάδα του 1996 και όλοι διαμαρτυρόμασταν άκοπα, πρότεινε σκωπτικά : « Αφού είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε πολλά για την ολυμπιάδα, ας αρχίσουμε από αύριο σκληρή προετοιμασία και στο Λος Άντζελες να τους πάρουμε όλα τα μετάλλια».
Ενδιαφέρουσες ιστορίες που σίγουρα υπάρχουν πολλές και θα θέλαμε να ακούσουμε αυτή που έχει να μας διηγηθεί ο φίλος του από παλιά, ομότιμος καθηγητής του Φυσικού Τμήματος του ΑΠΘ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΪΜΕΝΟΣ

..................................

Πέρα από την εμμονή του για εθνική επένδυση σε δασκάλους και νηπιαγωγούς έλεγε ότι δεν επιτρέπεται να λέμε «ο δάσκαλος δίδαξε ο μαθητής δεν έμαθε» παρά μόνο ότι «αν ο μαθητής δεν έμαθε τότε ο δάσκαλος δεν δίδαξε».
Εν πολλοίς όλοι τον είχαμε και δάσκαλο. Παρακαλώ τη μαθήτρια και φίλη του ΛΗΔΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ που κινείται στα γνώριμα για τον Μάνο μονοπάτια της Επικοινωνίας και των Δημοσίων Σχέσεων να πάρει τον λόγο

...................................

Κάποτε με έστειλε να αγοράσω ηλεκτρολογικό υλικό και υπέδειξε ένα μαγαζί κάπου στην Αριστοτέλους. Όταν του είπα ότι στη Βασιλέως Ηρακλείου πουλάνε πιο φθηνά, μου απάντησε: «Ναι αλλά ο Κλήμης Έπογλου είναι ιστορία της πόλης μας». Εκτιμούσε τους ανθρώπους που είχαν πραγματικό ενδιαφέρον για την πόλη μας. Ένας από αυτούς και ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΙΚΟΛΤΣΟΣ, Διευθυντής στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα κατάφερε να είναι σήμερα μαζί μας και τον παρακαλώ να μας πει λίγα λόγια.

...................................

Ήταν πολύ καλός στην επικοινωνία. Είχε απίστευτο αυτί. Άκουγε ακόμη και αυτά που δεν λέγονταν.
Του άρεσε το χιούμορ αλλά δεν έκανε τίποτα για πλάκα. ?Let?s have fun by seriously working on humor? διάβαζα έξω από κάποιον εκπαιδευτικό φάκελο του. Δεν ενθάρρυνε τους αστεϊσμούς αλλά έδειχνε ανεκτικότητα και κατανόηση, προσπαθώντας να επαναφέρει την τάξη των πραγμάτων όταν αυτά ξέφευγαν. Ήταν προστατευτικός και στοργικός, ιδιαίτερα με τους αδύναμους.
Ήταν συνδρομητής πολλών περιοδικών και παρακολουθούσε από μικρός την επικαιρότητα και τις εξελίξεις.
Το ενδιαφέρον του για τη Δημιουργική και την Καινοτομία ξεκίνησε, όπως έλεγε ο ίδιος, από μια εντυπωσιακή λέξη που χρησιμοποίησε σε ένα άρθρο στο Reader?s Digest, τo 1953, o καθηγητής John Arnold από το ΜΙΤ, για να περιγράψει ένα καινούργιο μάθημα που ήθελε να καθιερώσει για τους ηλεκτρολόγους ? μηχανολόγους του φημισμένου πανεπιστημίου. Την μηχανολογία με φαντασία: ?Imageneering?.
Δεν γνωρίζω τι απέγινε το μάθημα και ο καθηγητής Arnold στο ΜΙΤ, μπορώ όμως να ζητήσω από την κόρη του Σαββίνα να το ψάξει. 
Ο Μάνος ευτύχησε να θαυμάσει τη Σαββίνα καθηγήτρια του ΜΙΤ στη Βοστώνη, και θα θέλαμε την ίδια να μοιραστεί μαζί μας κάποιες μνήμες με τον πατέρα της. Αγαπητή ΣΑΒΒΙΝΑ ο λόγος σ? εσένα.

...................................

Στο σημείο αυτό και πριν ανέβει στο βήμα ο πρόεδρος του ΝΟΗΣΙΣ καθηγητής κ. Σιγάλας για να μας αποκαλύψει την πλάκα ονοματοδοσίας της στέγης των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, προς τιμήν του Μάνου, που ο ίδιος την είχε βαφτίσει Εστία Δημιουργικότητας, επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε μια μικρή γιαπωνέζικη λαϊκή σοφία  που λέει ότι:
Την πίτα της ανάπτυξης και της ευημερίας που μοιράζει κάποιος ηγέτης, συνήθως τη μαγείρεψε με τέχνη κάποιος προγενέστερος, και μάλιστα με υλικά που εξασφάλισε με κόπο και στερήσεις κάποιος προηγούμενος. Τιμούμε τον εαυτό μας όταν τιμούμε τους προγόνους μας.
Παρακαλώ τον πρόεδρο καθηγητή κ. M. ΣΙΓΑΛΑ να μας αποκαλύψει την πλάκα

Slide με την εικόνα της πλάκας

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Δύο πράγματα τον ταλαιπωρούσαν ιδιαίτερα: «η ανοησία και το πρωϊνό ξύπνημα». Την ανοησία την πολεμούσε συμβιβασμένος στην ιδέα της ύπαρξης της. 
Το πρωινό ξύπνημα δεν παλεύονταν εύκολα.
Ο Μάνος ήταν περήφανος αλλά δεν υπερηφανεύονταν. Είχε μεγαλοπρέπεια χωρίς αλαζονεία.
Είχε ευαισθησίες αλλά δεν έδειχνε αδυναμίες.
Χειρίζονταν με δεξιοτεχνία τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά δεν ήταν χειριστικός. Υπονοούμενα, επικρίσεις, σαρκασμούς, κατηγορίες ή απειλές δεν θα άκουγες ποτέ από τον Μάνο.
Ήταν κατηγορηματικός αλλά δεν ήταν αδιάλλακτος. Μερικές φορές ήταν σκληρός αλλά πάντα με αίσθημα δικαίου. 
Το εσωτερικό του  ανομολόγητο σύστημα αξιών, το άβατο που κινεί την συμπεριφορά των ανθρώπων, τον οδηγούσε κάποιες φορές σε σιωπηρές παραιτήσεις. Κάποτε έπαιρνε ανυποχώρητες αποστάσεις από πράγματα που τον πλήγωναν, δίνοντας λάθος εντύπωση εμμονής. Δεν ήταν εμμονή, ήταν άμυνα.
Σε ενδιαφέρουσες συζητήσεις μας τρώγοντας άλλοτε ψητό κοτόπουλο και άλλοτε σουτζουκάκια σε παραδοσιακά στέκια της πόλης συμφωνούσαμε ότι οι άριστοι δεν έχουν απλώς το δικαίωμα να αγωνίζονται υπέρ των μετρίων,  έχουν υποχρέωση να το κάνουν, αρκεί να αποφεύγουν την έπαρση, την αλαζονεία και την φτηνή ιδιοτέλεια.  Στη ζωή του ο Μάνος πρόσφερε  με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αποτελεσματικά και διακριτικά.
Η παρακαταθήκη του δεν κεφαλαιοποιήθηκε σε ακίνητα, μετοχές, βαθυστόχαστα πονήματα ή διαχρονικά καλλιτεχνήματα.
Κληρονομιά του άφησε ένα πρότυπο συμπεριφοράς και έμπνευσης, που το μοιράστηκε ισότιμα με απλούς και με σπουδαίους ανθρώπους.
Δίδαξε λευκούς και έγχρωμους, μικρούς και μεγάλους, σπουδαγμένους και αμόρφωτους, έλληνες και ξένους, πάντα με πίστη στον άνθρωπο και τα επιτεύγματα του.

Του άρεσε να φέρνει το καινούργιο και να το μοιράζεται. Θαύμαζε τις πρωτότυπες χρήσιμες ιδέες που μπορεί να γεννήσει ο νους, αδιαφορώντας για τα φανταχτερά τα έξαλλα και τα περιττά.

Οργανωμένος και μεθοδικός, πάντα προετοιμασμένος και ρεαλιστής, αλλεργικός στην προχειρότητα και την μεμψιμοιρία αναζητούσε το βέλτιστο.  Συνήθως το πετύχαινε. Πάντα οι συνεργάτες του ακόμη και τώρα επισημαίναμε κάθε τι επιλήψιμο και ατελές με τη φράση: «φτιάξτο καλύτερα, θα το δει ο Ιατρίδης».
Έχω και τώρα αυτή την αίσθηση. Θα εμφανισθεί από κάπου και θα πει «καλό το δαιμόνιο της φυλής αλλά δεν αρκεί. Το μέτρησες; το δοκίμασες; σχεδίασες μια εναλλακτική;»

Όλα τα κάναμε αγαπητέ δάσκαλε  και θα συνεχίσουμε όπως μας έμαθες. Με αφοπλιστική απλότητα, ανθρωπιά και λίγη αφέλεια θα προσπαθούμε να κρατήσουμε ανόθευτη την ψυχή μας γυμνάζοντας το μυαλό και τις σκέψεις μας. Μπορεί οι Δον Κιχώτες να λιγοστεύουν αλλά η παρουσία σου έδειξε ότι υπάρχουν ακόμη.
Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και συγκίνηση για αυτό που ήσουν και για την τύχη που είχαμε ν? ανταμώσουν οι δρόμοι μας. 
Θα σε αναφέρουμε με σεβασμό για όσα μας πρόσφερες γενναιόψυχα,  ελπίζοντας ότι μας βλέπεις και επικροτείς.

Είθε να είμαστε υγιείς και θα σε θυμόμαστε.

Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας.