Ανακηρύχθηκε "Αυτοκίνητο του 20ου αιώνα" και ήταν αυτό που έβαλε «στις ρόδες» την Αμερική και όχι μόνον.

Ο Χένρυ Φόρντ, που είχε κατασκευάσει το πρώτο του αυτοκίνητο το 1892, υιοθετώντας τη μέθοδο της «γραμμής παραγωγής» (εξού και ο όρος “φορδισμός”) κατάφερε να κατασκευάζει 1.000 αυτοκίνητα την ημέρα, για να ξεπεράσει τα 15 εκατομμύρια στα 19 χρόνια παραγωγής του (1908-1927).

Διέθετε 4-κύλινδρο κινητήρα 2.863 κ.ε. με ισχύ 20 ίππων και από το 1915 απέκτησε ηλεκτρικά φώτα. Στα πρώτα χρόνια της παραγωγής του μπορούσε να παραγγελθεί «σε οποιοδήποτε χρώμα, αρκεί αυτό να ήταν το μαύρο», αφού αυτό ήταν το πιο βολικό στη γραμμή παραγωγής. Αργότερα βέβαια (και λόγω του ανταγωνισμού) υπήρχε η δυνατότητα συνδυασμού και άλλων χρωμάτων, ενώ από το 1926 αντικαταστάθηκαν και οι παραδοσιακές ξύλινες ζάντες με τις μεταλλικές ακτινωτές.

Καλύτεροι αγοραστές ήταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της Ford, κάτι που είχε επιδιώξει ο ίδιος ο Φορντ, προσφέροντας καλύτερους μισθούς στο προσωπικό του.

Δημοφιλέστερες εκδόσεις ήταν τα 2-θέσια και 5-θέσια ανοιχτά αυτοκίνητα (όπως του εκθετηρίου), αλλά με την πάροδο των ετών ήταν διαθέσιμη μια μεγάλη σειρά παραλλαγών, με "κλειστά" επιβατικά, μικρά φορτηγά, μικρά λεωφορεία, αγωνιστικά και φυσικά πολλά ταξί.

Κορυφαία χρονιά του Ford  Τ υπήρξε το 1923, όταν η παραγωγή του έφτασε το 1.817.891 μονάδες με μέσο όρο ημερήσιας παραγωγής τα 3.000 αυτοκίνητα.

Εκτός από τις Η.Π.Α., κατασκευαζόταν στη Βρετανία, την Ιρλανδία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Γαλλία και συναρμολογούνταν στη Δανία και την Ισπανία, γνωρίζοντας παράλληλα και αμέτρητες διασκευές από ανεξάρτητους καροσσερίστες.

Για τις Η.Π.Α. το τελευταίοFord  Τ κατασκευάστηκε στο Detroit, στις 25 Μαϊου 1927 και για την Ευρώπη, στο μεν Manchester της Βρετανίας στις 19 Αυγούστου 1927, στο δε Cork της Ιρλανδίας, στις 31 Δεκεμβρίου 1927.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα χρόνια η εμφάνιση του αυτοκινήτου έμεινε "παραδοσιακή", θυμίζοντας έντονα την αισθητική των αμαξών με άλογα.

Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο του εκθετηρίου είναι κατασκευασμένο στην Αμερική και βρέθηκε -πριν από δεκαετίες - "ετοιμοθάνατο" στην Κομοτηνή από τον κ. Γιώργο Αναγνώστου, ο οποίος είχε αναλάβει και την αποκατάσταση του.

Μιχάλης Γκαβέζος